Dutch Days are over!

Heyhey! We zitten nu ruim drie weken op het eiland en beginnen aardig te wennen aan het kabbelende leventje hier. Jeroen is lekker aan de gang op de kazerne, hoewel hij naar eigen zeggen constant "leeg loopt" of "lek is", want ja een volleybal toernooi in deze hitte moet hij nog even aan wennen... De lokale krijgers maken ze nu finaal in! Zo nu en dan gaan ze lekker in kale bast joggen op het strand en springen ze bij elke pier de zee in waar vrouwen van alle nationaliteiten en leeftijden van staan te fluiten en watertanden. Soms pakken ze een kano en trotseren de zee wat niet altijd makkelijk is met golven van anderhalve meter hoog en kano's die liever naar de bodem van de oceaan duiken dan drijven op het water... Maaar op die manier hebben de jongens wel een compleet nieuw deel van het eiland ontdekt waar ze in een heus mangrove bos tussen de barracuda's hebben gezwommen! Daarnaast schieten ze zo nu en dan alles aan flarden in het normaliter vredige nationale park Arikok. Iedere dag is anders, maar wat vast staat is dat bij thuiskomst zijn neus nóg roder is dan de dag ervoor, maargoed als ik mijn favoriete wandelingetje door de heuvels naar de kust maak of het huis veeg en poets, gutst het zweet ook nog steeds uit mijn lijf. ZELFS als we rustig een filmpje proberen te kijken s'avonds met alle ramen en deuren open en ons niet veroeren zitten er ook nog steeds druppeltjes op onze bovenlip... Wennen aan de hitte zal dus nog wel even duren, maar wennen aan het verkeer waar alleen de wet van de jungle geldt, het tempo van doen en vooral niet doen, de strandfeestjes en het knarsende zand tussen je naad en tanden is al aardig gelukt. We eten gewoon buiten ookal waait er van alles in onze oren en we knipperen net wat vaker alst mot. One Way Wind - The Cats (songtip van mn oom en tante) explains it all!

Samen met een andere chick ben ik vorige week het eiland rond gecrosst om vrijwilligerswerk te zoeken. Wanneer ik haar ophaal, worden we benaderd door wat hollandse rakkers die ons het ziekenhuis en bejaardenhuis tippen en een klein opdondertje van een autootje die ik gelijk kon overnemen. Mijn eerste bakkie woehoeee! Hij is een perfeeect formaat voor een dwerg als ik! Heerlijk gezicht die stoere Pick-Up van Jeroen met mijn lieve kleine Sparky ernaast :) Adressen werken hier trouwens wel net even anders dan in NL en dus is het niet makkelijk de precieze locatie van organisaties vast te stellen, maar na wat speurwerk heb je ook wat. We beginnen bij het honden- en kattenasiel (Aruba Animal Shelter) en worden daar fijn ontvangen. Sommige beesies lopen vrij in het binnenplaatsje rond wat alles met elkaar verbind en er zitten wat mensen aan een tafel te koffieleuten en een aantal is lekker aan het kroelen met de kittens. Één hondje zit met een volledige poot in het gips, sommige katten zitten vol met huidproblemen en we horen wat volwassen honden lelijk naar elkaar grommen. Diertjes met een gebruiksaanwijzing dus... Wanneer we aangeven hier te willen helpen, kunnen we zo goed als gelijk aan de slag! Ze werken hier alleen in de ochtenden en behalve op zondag is de shelter iedere dag tot het middaguur open. Priiiima werktijden dus! Daarna crossen we naar het ziekenhuis. Hier wil eigenlijk niemand ons te woord staan en worden we via de telefoon gevraagd een mail te sturen naar een adres wat niet blijkt te bestaan... Het gaat er hier dus iets formeler en stugger aan toe, maar de aanhouder wint! We moeten dit traject nog even oppakken, maar waarschijnlijk kunnen we hier binnenkort een oersimpele taak uitvoeren zoals het brengen van de patienten naar de verschillende afdelingen, want ja we hebben allebei niet echt een medische achtergrond buiten het kunnen plakken van pleisters...

Next in line; kindertehuis Imeldahof. Hier zitten kinderen van 8 tot 17 jaar oud (de kleintjes zitten in een ander tehuis; Casa Cuna). We dachten eerst dat het een weeshuis was, maar de meesten hebben gewoon nog ouders, maar zijn bij ze weggehaald vanwege verwaarlosing... Dat is dus hele andere koek! De kids moeten van de straat gehouden worden en daarom proberen ze iedere dag vermaak aan te bieden op het terrein. We worden enthousiast ontvangen en mogen zelf naschoolse animatieprogramma's gaan bedenken, awesome! Hierna hebben we de ezelboerderij bezocht (Donkey Sanctuary Aruba). De ezeltjes zijn vroeger van het Spaanse vaste land naar het eiland gebracht als lastdieren, maar al snel liepen ze overal los en werden op den duur met uitsterven bedreigd door verkeersongelukken en een snel verspreidende ziekte... tot er nog maar zo'n 20 ezels rondliepen! Toen zijn een aantal goedaardige mensen in actie gekomen en is de sanctuary opgezet, waar nu 127 ezels rondhuppelen. Hier hebben ze een veilig onderkomen en zoveel hooi en biks als ze maar kunnen wensen. Ook hier worden we hartelijk ontvangen en mogen we gelijk aan de slag. IIIEEE to the AAAA!!!

Deze week zijn we gestart met werken bij de Animal Shelter en de Donkey Sanctuary. Beide super leuk! Heb al heel veel puppies gewassen, poepjes geschept, ezels geknuffeld en katten laten spinnen (nee, niet zoals die nieuwe handzame spinners van tegenwoorig). Je merkt dat deze dieren allemaal ontzettend dankbaar zijn. De honden en katten van het asiel zijn namelijk allemaal gered uit de kill zone... Jaarlijks worden hier zo'n 6000 zwerfhonden en -katten afgemaakt en de shelter (die er pal naast ligt) heeft maar ruimte voor zon 60 dieren tegelijk... Ze proberen adoptie zo aantrekkelijk mogelijk te maken door voor een hele lage prijs een gevaccineerd en gezond dier aan te bieden, dus de inkomsten moeten voornamelijk uit donaties komen. Het is een bittere zaak, maar iedereen doet hier wat hij of zij kan om de dieren van Aruba een beter bestaan te geven. Zelf heb ik weinig ervaring met de omgang van dieren anders dan huiskatten en dus leer ik iedere dag ontelbaar veel nieuwe skills. Ik weet nu bijvoorbeeld wat het inhoudt om een ezel een giganische injectie recht in zijn bilspier te geven...

Om even terug te komen op de vragen uit het vorige blogbericht; tegenwoordig spreek ik al zo'n 10 woorden spaans, kan ik 1 nieuwe salsa move en een minuut met mn poi in de rondte zwaaien voordat ik mijn hoofd raak... WINNING! ehem. Anyhooee we hebben al 2 leguanen ontmoet in een bar. Serieus. ze renden weg toen we naar ze zwaaiden... Verder proberen we zo nu en dan een nieuw restaurantje, een nieuw barretje en een nieuw kapsel! Want mn haren zijn steeds verder uitgekamd! Op een dag heb ik weer een normale bos :) Op de planning voor de komende tijd staat een beginnerscrusus duiken bij Happy Divers en volgende week gaan we met wat mariniersmeiden een kranzinnige girlsnight met sleepover houden ;) Daarnaast wordt het tijd om een concrete bestemming te bedenken voor onze zomervakantie in Zuid-Amerika! Dus wees maar niet bang dat we ons vervelen :)