The end is waaaay too near
Blijf op de hoogte en volg Lana
27 Januari 2018 | Aruba, Aruba
Ineens overvalt het je; je bent aan het aftellen richting de terugkeer naar Nederland. Jakkiebah.
Toen we een uitnodiging kregen om naar de kazerne te komen voor een presentatie betreft de reis terug naar huis, kwam het besef dat de tijd er alweer bijna opzit keihard binnen, want ja; 4 maanden zijn zo om! Het gevoel dat ik niet alles heb ondernomen wat ik van plan was, greep me ook even bij de keel. Still no hablo espanol, geen zieke poi skills, mijn salsa is nog altijd krakkemikkig en ik ben niet gaan reizen door Zuid-Amerika... Hier moest heeeeul gauw iets aan gebeuren en dus, om 2 vliegen in 1 klap te slaan, heb ik spontaan een reisje naar Colombia geboekt! Over 2 weekjes betreed ik de jungle van de Sierra Nevada met een native gids om The Lost City (Ciudad Perdida) te bewonderen en hopelijk kan ik dan spontaan Spaans uitkramen, aangezien dat wel zal moeten XD! Maargoed tot zover een blik op de toekomst. Er is natuurlijk ook van alles gebeurd op ons eilandje; de Carnaval is losgebarsten. we zijn tegenwoordig the Fantastic Four, ik heb iets in mijn auto laten fikken, er was Hollands bezoek en ik heb ZOWAAR (na 8 maanden hersenkraken) een beslissing genomen wat ik na Aruba met m'n leven ga doen!
Oja, ik vergeet bijna de feestdagen. Die waren dit jaar toch net even anders... Overal hingen wel gewoon de gebruikelijke verlichte kerstmannen en rendieren en speelde de eeuwenoude kerstmuziek over sneeuw en haardvuur, maar het voelde toch vreemd zo in de brandende zon in een bikini met een cocktail gevoel in plaats van een gluhwein vibe. Normaal gesproken vieren we kerst met onze families... de 1e dag bij de ene en de 2e dag bij de andere, maar nu vierden we het met vrienden en dat was eigenlijk ook hartstikke leuk! We hadden er een X-MAS BBQ van gemaakt, wat ook wel eens lekker breekt met de eeuwige traditie van het gourmetten. Met oud en nieuw hebben we wat vrienden bij ons thuis uitgenodigd en vanaf de watertoren achter ons huis konden we het vuurwerk van het gehele eiland aanschouwen onder het genot van Socaaa.
In het vorige berichtje vertelde ik al over een nieuw hondje in huis: Chess. Uiteindelijk hebben de artsen haar gebroken pootje niet meer kunnen redden en hebben we gekozen voor een amputatie, omdat ze ontzettend last had van de non-union tussen 2 botten. De operatie was zeer geslaagd en daarom hebben we nu een happy tripod die alles weer kan :) In no time hebben we ook haar geadopteerd en dus zijn we ontzettende fosterfailures.... denk dat we nu maar moeten stoppen met honden "tijdelijk" onderbrengen voor we met een gigantische roedel thuiskomen! Four is the new magic number en dus zijn we tegenwoordig the Fantastic Four. Mikey kan z'n lichaam in alle bochten wringen, Jeroen is een sterke beer, Chess heeft een onzichtbaar pootje en ik ben de vuurspuwer, want laatst fikte er iets tijdens het rijden... De versnellingsbak was ineens naar de gallemiezen en dus kon hij niet meer in z'n eerste en tweede versnelling. Wegrijden in z'n 3 is vrij lastig en vraagt om veel koppeling en gas en voor we het wisten rook het tijdens het rijden naar brand! We zijn dus weer terug bij 1 auto... Afin, de 2 hondjes gaan hartstikke goed samen. Chess is veel ouder en moedert dus een beetje over Mikey en likt zijn oren schoon. Mikey blijkt op zijn beurt een goede therapiehond te zijn. Heb hem een aantal keer meegenomen naar Horses for Hope waar hij heel goed klikt met de cliënte die paardentherapie krijgt. Heb ook al een aantal keer hondjes uit het asiel meegenomen naar de bejaardenopvang voor dementerenden en dat vinden de mensen geweldig! Een lieve vrouw naast mij vroeg 148 keer of ze een van de hondjes mocht adopteren... Bij Horses for hope heb ik nu ook eindelijk alle andere vrijwilligers mogen ontmoeten die helpen met de therapie via een kerstdiner en bowlingavond; stuk voor stuk bijzondere vrouwen!
Wel eens gestoken door een wesp of bij? Niet heel prettig. Wel eens gestoken door een schorpioen? KOLERE! Geloof mij das nie geinig. Ik wist niet eens dat ze hier leefden tot ik ineens een flinke pijnscheut in mijn arm voelde toen ik de deur 's morgens opende... Ze zijn hier heel klein en bruin en aangezien de deur ook bruin is, viel het niet echt op. gelijk was ik in paniek. "JEROEEEN IK BEN GESTOKEN DOOR EEN SCHORPIOEN, WAT NU?!" Ik dacht dat ik dood zou gaan als ik niet binnen een paar uur antigif toegediend zou krijgen! "Zou je niet eerst even googelen of ze überhaupt giftig zijn, Laan?" Ghehe. Er was dus niks aan de hand XD Anyway... de carnaval is dus van start :) Dat duurt hier niet 4 dagen, neeee dat gaat maanden door met dan hier weer een optocht en dan daar weer een feest. Ook wordt hier geen oorverdovende Nederlandstalige onzin gedraaid, maar veeeeeel oorverdovender live gespeelde Soca uit een toren van gigantische subwoofers en speakers. Hier zijn geen decibel regels, mensen doen niet aan oordopjes. Mensen feesten met die booty! Dit is toch wel het soort carnaval dat je een keer meegemaakt moet hebben! Niet perse in de Nederlandse Antillen, maar ergens in Zuid-Amerika.
In de tussentijd kwam een vriendin van Jeroen een weekje bij ons chillenbillen en dat was erg gezellig! Je gaat dan ook je eiland weer meer waarderen, omdat je zelf niet zo vaak meer naar het strand of andere bezienswaardigheden gaat. Het snorkelen was iets wat ze hier graag wilde proberen (lees; trotseren) en voor ons was het alweer veel te lang geleden. Het voelde dan ook heerlijk om weer als een vis in het water te zijn en we hebben een prachtig nieuw snorkelstekkie gevonden bij Baby Beach waar we de grootste joekel van een vis ever hebben zien gaan! Ze ging ook met alle liefde mee naar m'n werklocaties om te helpen en is net als menig ander toerist verliefd geworden op een aantal beestjes uit de shelter. Een blijvendere souvenir dan een tatoeage had ze hier denk ik niet kunnen vinden en ook Jeroen en ik hebben tegenwoordig iets meer inkt in onze huid hihi!
En dan nu groot nieuws; Lani gaat na Aruba weer terug naar school! Yep. It is decided. Ik ga toch proberen ook de master variant van International Development Studies te behalen. Geinig is dat Jeroen en ik daarmee allebei vanaf september een opleiding gaan volgen; ik voor de mastertitel en Jeroen voor de Korporaalstitel. May the odds be in our favor and the education gods be with us, maaar eerst nog even genieton!
Toen we een uitnodiging kregen om naar de kazerne te komen voor een presentatie betreft de reis terug naar huis, kwam het besef dat de tijd er alweer bijna opzit keihard binnen, want ja; 4 maanden zijn zo om! Het gevoel dat ik niet alles heb ondernomen wat ik van plan was, greep me ook even bij de keel. Still no hablo espanol, geen zieke poi skills, mijn salsa is nog altijd krakkemikkig en ik ben niet gaan reizen door Zuid-Amerika... Hier moest heeeeul gauw iets aan gebeuren en dus, om 2 vliegen in 1 klap te slaan, heb ik spontaan een reisje naar Colombia geboekt! Over 2 weekjes betreed ik de jungle van de Sierra Nevada met een native gids om The Lost City (Ciudad Perdida) te bewonderen en hopelijk kan ik dan spontaan Spaans uitkramen, aangezien dat wel zal moeten XD! Maargoed tot zover een blik op de toekomst. Er is natuurlijk ook van alles gebeurd op ons eilandje; de Carnaval is losgebarsten. we zijn tegenwoordig the Fantastic Four, ik heb iets in mijn auto laten fikken, er was Hollands bezoek en ik heb ZOWAAR (na 8 maanden hersenkraken) een beslissing genomen wat ik na Aruba met m'n leven ga doen!
Oja, ik vergeet bijna de feestdagen. Die waren dit jaar toch net even anders... Overal hingen wel gewoon de gebruikelijke verlichte kerstmannen en rendieren en speelde de eeuwenoude kerstmuziek over sneeuw en haardvuur, maar het voelde toch vreemd zo in de brandende zon in een bikini met een cocktail gevoel in plaats van een gluhwein vibe. Normaal gesproken vieren we kerst met onze families... de 1e dag bij de ene en de 2e dag bij de andere, maar nu vierden we het met vrienden en dat was eigenlijk ook hartstikke leuk! We hadden er een X-MAS BBQ van gemaakt, wat ook wel eens lekker breekt met de eeuwige traditie van het gourmetten. Met oud en nieuw hebben we wat vrienden bij ons thuis uitgenodigd en vanaf de watertoren achter ons huis konden we het vuurwerk van het gehele eiland aanschouwen onder het genot van Socaaa.
In het vorige berichtje vertelde ik al over een nieuw hondje in huis: Chess. Uiteindelijk hebben de artsen haar gebroken pootje niet meer kunnen redden en hebben we gekozen voor een amputatie, omdat ze ontzettend last had van de non-union tussen 2 botten. De operatie was zeer geslaagd en daarom hebben we nu een happy tripod die alles weer kan :) In no time hebben we ook haar geadopteerd en dus zijn we ontzettende fosterfailures.... denk dat we nu maar moeten stoppen met honden "tijdelijk" onderbrengen voor we met een gigantische roedel thuiskomen! Four is the new magic number en dus zijn we tegenwoordig the Fantastic Four. Mikey kan z'n lichaam in alle bochten wringen, Jeroen is een sterke beer, Chess heeft een onzichtbaar pootje en ik ben de vuurspuwer, want laatst fikte er iets tijdens het rijden... De versnellingsbak was ineens naar de gallemiezen en dus kon hij niet meer in z'n eerste en tweede versnelling. Wegrijden in z'n 3 is vrij lastig en vraagt om veel koppeling en gas en voor we het wisten rook het tijdens het rijden naar brand! We zijn dus weer terug bij 1 auto... Afin, de 2 hondjes gaan hartstikke goed samen. Chess is veel ouder en moedert dus een beetje over Mikey en likt zijn oren schoon. Mikey blijkt op zijn beurt een goede therapiehond te zijn. Heb hem een aantal keer meegenomen naar Horses for Hope waar hij heel goed klikt met de cliënte die paardentherapie krijgt. Heb ook al een aantal keer hondjes uit het asiel meegenomen naar de bejaardenopvang voor dementerenden en dat vinden de mensen geweldig! Een lieve vrouw naast mij vroeg 148 keer of ze een van de hondjes mocht adopteren... Bij Horses for hope heb ik nu ook eindelijk alle andere vrijwilligers mogen ontmoeten die helpen met de therapie via een kerstdiner en bowlingavond; stuk voor stuk bijzondere vrouwen!
Wel eens gestoken door een wesp of bij? Niet heel prettig. Wel eens gestoken door een schorpioen? KOLERE! Geloof mij das nie geinig. Ik wist niet eens dat ze hier leefden tot ik ineens een flinke pijnscheut in mijn arm voelde toen ik de deur 's morgens opende... Ze zijn hier heel klein en bruin en aangezien de deur ook bruin is, viel het niet echt op. gelijk was ik in paniek. "JEROEEEN IK BEN GESTOKEN DOOR EEN SCHORPIOEN, WAT NU?!" Ik dacht dat ik dood zou gaan als ik niet binnen een paar uur antigif toegediend zou krijgen! "Zou je niet eerst even googelen of ze überhaupt giftig zijn, Laan?" Ghehe. Er was dus niks aan de hand XD Anyway... de carnaval is dus van start :) Dat duurt hier niet 4 dagen, neeee dat gaat maanden door met dan hier weer een optocht en dan daar weer een feest. Ook wordt hier geen oorverdovende Nederlandstalige onzin gedraaid, maar veeeeeel oorverdovender live gespeelde Soca uit een toren van gigantische subwoofers en speakers. Hier zijn geen decibel regels, mensen doen niet aan oordopjes. Mensen feesten met die booty! Dit is toch wel het soort carnaval dat je een keer meegemaakt moet hebben! Niet perse in de Nederlandse Antillen, maar ergens in Zuid-Amerika.
In de tussentijd kwam een vriendin van Jeroen een weekje bij ons chillenbillen en dat was erg gezellig! Je gaat dan ook je eiland weer meer waarderen, omdat je zelf niet zo vaak meer naar het strand of andere bezienswaardigheden gaat. Het snorkelen was iets wat ze hier graag wilde proberen (lees; trotseren) en voor ons was het alweer veel te lang geleden. Het voelde dan ook heerlijk om weer als een vis in het water te zijn en we hebben een prachtig nieuw snorkelstekkie gevonden bij Baby Beach waar we de grootste joekel van een vis ever hebben zien gaan! Ze ging ook met alle liefde mee naar m'n werklocaties om te helpen en is net als menig ander toerist verliefd geworden op een aantal beestjes uit de shelter. Een blijvendere souvenir dan een tatoeage had ze hier denk ik niet kunnen vinden en ook Jeroen en ik hebben tegenwoordig iets meer inkt in onze huid hihi!
En dan nu groot nieuws; Lani gaat na Aruba weer terug naar school! Yep. It is decided. Ik ga toch proberen ook de master variant van International Development Studies te behalen. Geinig is dat Jeroen en ik daarmee allebei vanaf september een opleiding gaan volgen; ik voor de mastertitel en Jeroen voor de Korporaalstitel. May the odds be in our favor and the education gods be with us, maaar eerst nog even genieton!
-
17 Maart 2018 - 18:11
Jappaaaaa:
I LIIIIIIIIKE
lov you guys (L)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
